Bütün Müzeler davetli #MuseumWeek

"Müzeler ve müze ziyaretçilerini bir araya getirmeyi hedefleyen bir Twitter etkinliğini Türkiye’de duyurmak için doğru bir zaman mı?

Evet, bu sosyal mecranın aslında Türkiye ve Türkiye müzelerinin uluslararası iletişimi için de ne kadar önemli olduğunu ve kaçırdığımız fırsatları göstermesi açısından  tam da bu zamanda bu konu ele alınmalı…

Culturethemes‘in yeni teması #MuseumWeek (Müze Haftası) 24 – 30 Mart tarihleri arasında gerçekleşiyor. Kişilerle sanat, kültür, tarih ve bilimi yeni ve interaktif bir şekilde bir araya getirmeyi hedefleyen bir proje. Culturethemes’in kurucusu Mar Dixon‘ın blogundan yayınladığı bu doküman etkinliğin içeriği ve müzelere katkıları konusunda net bir bilgi sunuyor.

............"

Yazımın tamamını MMKD Blog'da okuyabilirsiniz. 

Savaş Nasıl Müzeleştirilmeli?

Dünyanın ilk ve tek canlı tarih, savaş ve diorama müzesi İstanbul'da açılacakmış. Radikal'in haberine göre "savaşın tüm şiddetiyle yaşatılacağı" bu müze eğer bir zafer ve kahramanlıklar destanıysa olmasa da olur...

Böyle bir müzenin dünyada "ilk ve tek" olmasının tek sebebi de dünyada artık kimsenin savaşı yüceltmek istememesidir bence, akıllarına gelmemiş olması değil... Bu bir başarı değil... 

Savaşı anlatan bir müze ancak ve ancak bu eylemin sonuçlarını bütün gerçekliğiyle yansıtabiliyorsa kabul edilebilir benim gözümde. Hatta sadece benim gözümde değil bu işin profesyoneli başka müzecilerin  gözünde de böyle...  

                                     

2013'te Avrupa Müze Akademisi'nin verdiği Müzecilikte dünyanın en prestijli ödüllerinden biri kabul edilen  Micheletti Ödülü, Almanya'nın Dresden şehrindeki Askeri Tarih Müzesi'nin oldu. Bu ödüle neden mi hak kazandılar? Savaşı ve silahları birer kahramanlık destanı olarak değil bütün gerçekliği ile sergiledikleri, savaşları birer kahramanlık hikayesi olarak göstermedikleri için... 

Avrupa Müze Akademisi jürisi Dresden Askeri Tarih Müzesi'nin ödüle hak kazanma nedenini şöyle açıkladı; 

"Bu müze soruları sorup yanıtlarını vermeyen bir forum olmakla gurur duyabilir. Buna rağmen ziyaretçiler müzenin o kadar da tarafsız olmadığını açıkça görebilirler: müze barış ve anlayışı savunmaktadır... Sadece kahramanlık ve ataları için bir ilahi değil aynı zamanda geçmiş ve günümüzün dürüst ve tarafsız bir tanığı. Bazı süreli sergiler gerçekten çok cesur." 

Avrupa Müze Akademisi jürisinin notlarından:

“This is a museum that encapsulates the principles of the EU, unity in diversity and peace.  It is making a unique effort to change the grammar of the past, as it is seen and understood by today’s society, in order to bring more hope for peace in the world.”

“Although architects place their own landmarks in their designs as Libeskind does, it is clear that to achieve a good result this needs to be balanced with a strong group of policy- and decision-makers and advisors in the museum, and this has been done to great effect.

“This is the best peace museum in a country which holds the European record of going to war in the last century.  Also because it deals with the place of man in society, whether it be as a soldier of war or man as a victim of war.  It is one of the best museums Germany can offer to a more peaceful world.  It gives hope for an everlasting peace in Europe.”

“The museum is proud to be a forum which puts questions without giving answers.  However, what is obvious for any visitor is that the museum is not quite neutral: it advocates peace and understanding…  It is not a hymn for the bravery of ancestors, but a very honest  witness of the past and of the present.  Some of the themes of the temporary exhibitions are very daring.”